Syukurlah....Dia Dipinjamkan...

Hari nie, sy memulakan kembali rutin harian sy di opis setelah 2 minggu saya membiarkan meja sy penoh ngan keje2 yang masih terbengkalai sejak November tahun lepas. Bangun pagi dlm keadaan yg malas2 kesan tido lewat malam td tapi masih ade feel ntok pegi keje. Bole jd sbb menang game bowling mlm td and bole jd tekanan dah diluahkan dlm karoke. Hehehe.. Masok opis arini, suasana agak laen sedikit. Mungkin sbb da lame x masok opis, dan mungkin jugak dipengaruhi dengan ketiadaan seseorang yg lazimnya saya bole melihat dia dari meja saya ( macam curik2 pandang jugaklah )…Ketiaadan nya yg membuatkan sy kadang2 tersenyum sendiri lebih2 lagi kalo tengok cawan hijau yg ade atas meja sy nie. ( Kelihatannya meja sy pon agak teratur sket dan t.kasih la pade sesiapa yg tolong kemaskan meja nie sepanjang ketiadaan sy ). Dalam pada masa yg sama, sy mmg bersemangat giler ntok settlekan sume keje dalam tempoh seminggu nie. Harap2 segalanya akan dipermudahkan biarpun sy melakukannya secara bersendirian…

Apepon, syukurlah…dia dipinjamkan. Allah telah meminjamkan sahabat biarpun hanya seketika Cuma. Dalam entry yang lepas, ade sy tekankan ‘setelah dengan rela sy mencipta segalanya, adakah dengan rela juga sy akan melepaskan nya ‘ maka jawapan sy disini adalah, mgkin x berapa nak rela sangatlah, tp sy ikhlaskan segalanya berlaku..Andai ini pilihan sahabat, mendatangkan kebaikan ntok sahabat, kebahagiaan and kegembiraan buatnya, maka saya ikhlas ntok melepaskan sahabat ntok tidak disisi sy lagi, mendengar segala keloh kesah sy, menemani makan minum dan tidur sy, melayan ragam dan karenah sy dan ape saje rutin yg kami lalui sepanjang tempoh 3 bulan ini. Jujurnya saya mmg merindukan sahabat malah pada ketika sy pergi jaoh baru-baru ini pon, sy membawa sesuatu milik sahabat. Biarpun hanya sebotol kecil minyak wangi namun itu sudah cukup memadai ntok menghilangkan kerinduan sy buat sahabat. Asalkan sahabat tahu, sy sebenarnya bukanlah berkeinginan sangat nak pergi jaoh. Pada saat sblm sy berangkat pon, sy sempat berpesan pada seseorang “cukup sekiranya sahabat kata Jangan Pergi, maka sy mmg x akan pergi” tp sehingga ke sudahnya, sahabat hanya mendiamkan diri dan saya juga mengambil keputusan nekad ntok sama nekad seperti sahabat. Andai sahabat mengambil keputusan nekad kerana salah saya, maka apalah alasan yg saya ada ntok pertahankan diri. Khabarnya sahabat marahkan sy krn ketiadaan “Maaf” atas kelewatan sy dan sy akui itu kesilapan sy, tp apakah sahabat tahu, pada malam itu, permintaan sahabat telah buat saya terasa hati. dan seperti sy, sahabat juga tidak meluahkan kata2 “maaf”. Paling tidak menyatakan alasannya mengapa sahabat meminta saya Ntok pergi ke hati yg lain tanpa tahu apa yg ada dihati saya. Sahabat seharusnya mengerti kerana pada sy sahabat ade kelebihan ntok membaca hati saya ( lebih kurang cum sixth sense jugaklah ) tp, ape yg terjadi selepas itu, kami sebenarnya saling harap mengharap akan kemaafan masing2. Sy menyimpan segalanya dari pengetahuan sahabat dan sahabat juga menyimpan segala apa yg dy rasa dari pengetahuan sy. Sudahnya, perancangan kami rosak macam tu aje.. dan sy, hanya mampu tersenyum……

Syukurlah, dia dipinjamkan… Setidaknya jika semua ini tidak terjadi, sy tak tahu apa2 yang selama ini tersirat diantara sy dan sahabat. Sahabat telah meninggalkan satu pesanan buat seseorang agar tidak terlalu menyayangi saya dan kata-kata itu sebenarnya buat sy terfikir, sy harus berterima kasih pada sahabat! Boleh jadi sahabat tidak mahu seseorang tersebut menanggung kekecewaan yang teramat sangat dan jujurnya kata-kata sahabat itu, biarpun agak pahit, namun saya memandangnya dari sudut yg positif. Ketika kesihatan sy terganggu baru-baru ini pon, sahabat seolah-olah mengejek saya dan entah knp saya rasa malu pulak ntok jatoh sakit depan sahabat! Dan itulah kali terakhir sy melihat sahabat dimata sy.. Pengakhirannya macam agak syahdu tp sy tahu, sahabat lebih tahu atas apa sahaja tindakan dia. Saya hanya menyatakan apa yg saya rasa. Terima kasih sahabat diatas setiap apa yg telah sahabat hadiahkan. Sahabat Memberikan saya kebahagiaan namun akhirnya sahabat jugalah yang memberi sy penderitaan. Sahabat memberikan saya kekuatan namun akhirnya sahabat jugalah yang memberi saya kelemahan…tapi apa yg berjaya sahabat kekalkan adalah hati. Sahabat kembali ketika hati sy masih terluka, dan sahabat pergi juga ketika saya merasa terluka!